Van Afghanistan naar Vinkhuizen: een inspiratiebron voor velen

Aan de basis van de Kazemi Taekwondo Academie in Vinkhuizen staat trotse eigenaar Habib Kazemi. De afgelopen tijd heeft hij veel bereikt, maar twintig jaar geleden had hij niet kunnen geloven dat zijn toekomst in Nederland zou liggen. ‘Dat waren absoluut spannende tijden’, zegt Habib. ‘Ik had niet kunnen voorstellen dat ik hier nu zou staan.’ Het is dit jaar twintig jaar geleden dat hij zich officieel Nederlander mocht noemen. Ook zijn Taekwondo school bestaat deze week precies twaalf jaar. Tijdens deze momenten beseft Habib juist extra van hoe ver hij is gekomen.

Vluchten vanwege terreur

In 2002 moet Habib noodgedwongen zijn land ontvluchten vanwege het terreur van de Taliban. De stad Ghazni in het oosten van Afghanistan is tot dan toe altijd zijn thuis geweest, maar ineens is hij alles kwijt. ‘Ik had geen andere optie dan vluchten’, zegt hij. ‘Ik heb zoveel vreselijke dingen daar gezien en meegemaakt.’

Habib stamt af van de etnische groepering, de Hazara’s, die oorspronkelijk uit Centraal-Azië komen. ‘Wij zagen er anders uit en waren in de minderheid in Afghanistan. Dat hebben velen van ons met de dood moeten bekopen.’ Ruim een week duurde de reis naar Nederland. Via een opvangcentrum in Zevenaar kwam Habib in de provincie Groningen terecht.

Neerwaartse spiraal

De eerste paar weken in Nederland verlopen, tegen ieders verwachting in, positief. ‘Ik leerde al gauw wat Nederlandse woordjes spreken, ik wilde graag sporten. Ik voelde me bevrijd in eerste instantie’, zegt Habib. Toch komt hij al vlug in een neerwaartse spiraal terecht.

‘Pas toen besefte ik dat het leven in Afghanistan niet normaal was. Daar zat ik continu in overlevingsmodus, waardoor ik geen tijd had om nare gebeurtenissen te verwerken. In Nederland hoefde ik niet steeds over mijn schouder heen te kijken. Hier kwam ik tot rust en dacht ik veel meer na over wat me nou eigenlijk overkomen was.’ Gauw daarop volgt de onvermijdelijke conclusie: Habib krijgt de diagnose PTSS.

Sporten geeft energie

In de provincie komt hij in zowel Stadskanaal als Tolbert terecht. Ondanks een grof aantal tegenslagen wil hij blijven sporten. In Afghanistan was hij altijd al fanatiek bezig met Taekwondo en dat wil hij hier graag doorzetten. ‘Daar heb ik altijd mijn energie uitgehaald. Het heeft mij geholpen bij het proces van traumaverwerking.’

Al snel na de aankomst bij het Centrum in Stadskanaal vraagt Habib of hij les kan geven in Taekwondo. Het enige probleem is dat hij van het kleine beetje weekgeld geen busreis kan betalen naar de betreffende scholen. ‘Al gauw ben ik daarmee gestopt, want een strippenkaart was voor mij te duur.’ Als Habib in 2004 ook nog eens een brief krijgt toegestuurd met de mededeling dat hij binnen 28 dagen Nederland moet verlaten, stort zijn wereld in. ‘Op dat moment was ik zo boos. Ik vond het zo oneerlijk dat ik terug moest keren naar een land waar het niet eens veilig was.’

Achtbaan aan emoties

Het plan van Habib om na de 27e dag het land stilzwijgend te verlaten, neemt een onverwachte wending. Op de scholen en sportverenigingen waar hij korte tijd heeft lesgegeven, zijn acties op touw gezet om hem hier in Nederland te laten blijven. Na een letterlijke achtbaan aan emoties zegt de op dat moment verantwoordelijke minister toe persoonlijk naar het dossier van Habib te kijken. Een paar dagen later volgt het verlossende woord: Habib blijft in Nederland! ‘Als ik nu aan dat moment terugdenk…..ik kan het nog steeds niet beschrijven’, zegt hij. ‘Dat mensen je eigenlijk nog maar kort kennen, maar al zoveel voor je over hebben.’

Taekwondo op de kaart zetten

Een aantal jaren na het verkrijgen van een verblijfsvergunning is Habib fanatiek bezig met het op de kaart krijgen van Taekwondo in Nederland. ‘In het begin kreeg ik nog wel eens de opmerking: Dat is een soort van Thaise karate toch?’

Hij volgt een opleiding aan de ALO en geeft verschillende groepen les in karate en niet zonder resultaat. In 2009 tekent Habib zelfs een contract bij de Taekwondo Bond Nederland (TBN). Als bondscoach van het Nederlandse taekwondo team weet hij grote successen te behalen. Ook krijgt hij de kans om 2012 zijn eigen taekwondo school op te richten, de Habib Kazemie Academie: een droom die uitkomt. In de jaren daarop wordt er veel waardering geuit naar Habib. Zo wordt hij in 2015 sportcoach van het jaar in de provincie Groningen vanwege de maatschappelijke functie die hij met zijn school in de wijk heeft. Zo helpt hij kinderen in een kwetsbare positie en stelt hij de ruimte waar hij lesgeeft beschikbaar voor huiswerkbegeleiding.

‘Ik hoop mensen aan de hand van mijn verhaal te kunnen inspireren. In de zin van dat ze zelfvertrouwen krijgen en een positief zelfbeeld kunnen ontwikkelen.’ En dat hij een inspiratiebron is, blijkt wel uit appjes van leerlingen die jaren geleden les van hem hebben gehad. ‘Ik vind het heel bijzonder als ik dan lees dat ik een rol heb gespeeld in iemands ontwikkeling als persoon of in iemands carrière. Dat doet echt wel wat met een mens.’

Kazemi Taekwondo Academie

In de Sporthal aan de Radiumstraat in Vinkhuizen laat Habib trots de ruimte zien waar hij leerlingen van de Kazemi Taekwondo Academie les geeft. In de twaalf jaar sinds de oprichting is het ledental uitgegroeid tot ruim tweehonderd. In de ruimte zijn alle materialen aanwezig: van handschoenen tot de Tatami, de mat waarop de sport wordt uitgeoefend. Verderop puilt de kast met prijzen uit. Habib glundert als hij stuk voor stuk de plakkaten en bekers bekijkt. ‘Dat stukje waardering, dat doet mij heel veel. Veel mensen denken niet als ze mij zien dat ik van zo ver ben gekomen.’

Daarom vindt hij het ook belangrijk om niet gelijk op de persoon te beoordelen. ‘Elk persoon heeft zijn eigen verhaal en littekens.’ Habib hoopt nog jaren mensen te kunnen inspireren en zijn geliefde sport te kunnen blijven uitoefenen: ‘Ik kijk nu vooral naar de toekomst.’

Bron: Westerkrant

Volg ons op Instagram of Facebook voor snelle updates over uw wijk.