Robert uit de Held werkt in april twee jaar als vrijwilliger bij de Veldspaat. Elke donderdagmiddag ging hij wandelen samen met een groepje vrijwilligers en cliënten.
Robert is vanaf oktober 2020 met vervroegd pensioen. Hij is getrouwd, vader van twee kinderen en opa van twee kleinkinderen. Hij werkte bij de Gemeente Groningen sinds 1972. Ruim een jaar voor zijn pensioen werd hij boventallig verklaard op zijn werk. Een ding stond vast, hij wilde met zijn extra tijd iets gaan betekenen voor de maatschappij. Robert zag in de Gezinsbode een advertentie voor vrijwilligers in de Veldspaat.
Niet alleen wandelen met Veldspaatbewoners
Door corona is het wandelen nu al lange tijd van de baan. Wel wandelt hij tegenwoordig met zijn nieuwe huisgenoot, de half jaar oude ruwharige teckel Joost. Robert vond de naam helemaal passen. Helemaal toen hem te binnen schoot dat de witte labrador die het beroep van butler uitoefent op Bommelstein in de verhalen van Olivier B. Bommel ook zo heette. De 14-jarige kat is niet zo dol op de nieuwe huisgenoot en treedt dominant op als Joost op haar afstuift.
Vier verschillende ouderen
Robert probeert als het mogelijk is, nu wekelijks zijn twee vaste bewoners van de Veldspaat te bezoeken. De een is een mevrouw van 93 en de ander een meneer van 84. Ze zijn beide rolstoelafhankelijk. Ook is Robert maatje met een meneer van 93. Deze doet niet mee met de wandelgroep. Robert gaat in de zomer regelmatig met hem een tochtje door de stad maken. Meneer in de scootmobiel en Robert op de fiets. Via Humanitas bezoekt hij ook nog regelmatig een mevrouw van 74 in de Leisteenstraat. “Voorwaarde voor mij is dat het van beide kanten moet klikken. En dat doet het. Ik heb echt een leuke band opgebouwd met deze mensen. Mijn bezoek wordt ontzettend op prijs gesteld. Des te meer nu in coronatijd. En lukt het niet om te komen, dan bel ik.”
Extra eenzaam tijdens corona
Negentig procent van de bewoners is weduwe of weduwnaar. Ze hebben al het gemis van hun partner. En tijdens deze coronacrisis mogen de mensen maar maximaal één iemand op bezoek hebben. De zonen en dochters van deze ouderen kunnen dus niet meer tegelijk met hun man of vrouw langskomen. Ook vallen activiteiten voor ze weg. Zo deed Robert samen met hen bijvoorbeeld één keer in de maand ook wel mee aan volleybal in de centrale hal van de Veldspaat of met muziekverzoekjes. Die werden dan op een groot videoscherm vertoond. Een van de vrouwen die Robert bezoekt, gaat nog wekelijks met de taxi naar Roden op bezoek bij haar dochter. Door de avondklok moest ze nu eerder thuis zijn. Dat legt best wel wat extra druk op haar.
Genieten en dankbaar
“Ik haal hier zelf zo’n voldoening uit. Ik merk elke keer weer dat de mensen het zo fijn vinden als ik bij ze kom. Ze kunnen bij mij hun (levens)verhaal kwijt. Ook vind ik het mooi als ik ze tijdens het wandelen ergens kan brengen waar ze nog nooit eerder zijn geweest. Ik verrijk hun wereld. Prachtig toch?” In januari ontving Robert thuis een bos bloemen van één van zijn maatjes als blijk van waardering voor zijn wekelijkse bezoekjes. Dat kwam wel even bij hem binnen.
Ook wandelmaatje worden?
Elke dinsdag en donderdagmiddag wordt er gewandeld. Meestal is dat tussen 14.00 en 16.00 uur. Informeer naar de mogelijkheden bij De Veldspaat.
Tekst en foto: Emma Bel
Vinkhuizen, 14 februari 2021
